"Kresy to koniec własnego świata, ale również styk kultur i systemów wartości, mozaika religijna, kulturowa, językowa? Fenomen człowieka pogranicza kojarzy się przede wszystkim z dialogiem i otwartością, a więc z czymś innym niż same kresy, które oznaczają często limes, granicę. Kresy to zarówno symbol osmozy, jak i barbaryzmów kulturowych nakręcanych przez chorobę nacjonalizmu. Kresy utracone przez jednych to równocześnie ziemie odzyskane przez drugich. Dlatego myślenie o naszym wspólnym dziedzictwie weryfikuje się dziś zwłaszcza na kresach- bez względu na to, czy myślimy o Lwowie czy o Wrocławiu. Każdy bowiem ma swoje kresy. Od nas zależy, czy będą one dziś murem odgradzającym od sąsiadów, czy naturalnym pomostem dla dialogu z sąsiadami?"
Jacek Purchla
Dziedzictwo kresów- nasze wspólne dziedzictwo? red. naukowa Jacek Purchla, Kraków 2006
Cytat: