Description
Długa droga do domu, autobiografia najważniejszego białoruskiego pisarza XX wieku, na początku słodko smakuje gruszkami z wiejskiego sadu pod Witebskiem. Sielanka szybko ustępuje miejsca kataklizmom, które dotknęły Białoruś w ubiegłym stuleciu: kolektywizacji, radzieckim czystkom, wyniszczającej walce z niemieckim najeźdźcą. Dramatyczne doświadczenia wojenne położyły się cieniem na reszcie życia pisarza, ale przyniosły mu też światową sławę. Im późniejszych lat dotyczy opowieść, tym mniej ochoczo autor pisze na swój temat, a tym chętniej o innych. Zawdzięczamy mu portrety najważniejszych twórców literatury radzieckiej, wgląd za kulisy komunistycznej cenzury uprawianej rękoma własnych kolegów, wiedzę o rozpalającym się płomieniu białoruskiego odrodzenia narodowego pod koniec lat osiemdziesiątych. Na przekór wszelkim przeciwnościom losu Długa droga do domu przesycona jest przekonaniem o uniwersalnym wdzięku białoruskiej kultury i jej zasłużonym miejscu w Europie.
WASIL BYKAU (1924–2003) jest uznawany za najważniejszego białoruskiego pisarza XX wieku. Walczył na frontach II wojny światowej, był kilkukrotnie ranny. Z jego żołnierskich doświadczeń zrodziła się przenikliwa, bezkompromisowa proza, rozprawiająca się z propagandowymi mitami. Przeszedł niezwykłą życiową drogę: od kołchozowego dzieciństwa, przez wojenne piekło i zmagania z radziecką cenzurą, do sławy i autorytetu, bycia głosem Białorusi w świecie.
JOANNA BERNATOWICZ – tłumaczka, redaktorka. Tłumaczy z języka białoruskiego prozę, literaturę faktu, adaptacje teatralne i eseje. Współtwórczyni portalu Rozstaje.art. Przekłady i recenzje publikowała m.in. w „Fabulariach”, „Nowej Europie Wschodniej”, „Znaku”, „Dwutygodniku”. Przetłumaczyła m.in. Ślad motyla Alaksandra Łukaszuka, W szponach GPU Franciszka Alachnowicza.
“Gdy byłam studentką, wyczekiwaliśmy jego książek, toczyliśmy wokół nich mnóstwo sporów. W jednowymiarowym, szablonowym świecie były jak łyk świeżego powietrza. Dzięki innemu myśleniu Bykau wyciągał nas z prowincjonalnego spojrzenia na świat”.
Swietłana Aleksijewicz
“Moje ideały przenikają się z ideałami moich starszych przyjaciół i duchowych nauczycieli: Václava Havla i Wasila Bykaua. Obu życie nie oszczędzało, obaj wiele zrobili dla swoich narodów i kultury, obaj do ostatnich chwil walczyli o demokrację i prawa człowieka”.
Aleś Bialacki
“Wąsacz rzucił w moją stronę: „Wychodzić!”, posłusznie się podniosłem. Nie pamiętam, jak wyszedłem z piwnicy ani jak przez brukowane podwórze zaprowadzili mnie za róg murowanego budynku na zadeptane ogrodowe grządki. Pod starym płotem z desek zobaczyłem w pokrzywach długie nogi w wysoko zawiniętych onucach. Nie wytrzymałem, łzy same popłynęły strumieniem. Czerwonoarmista znieruchomiał, jakby zdziwiony moim bezgłośnym płaczem, i znienacka rzucił: „Uciekaj, młody! Szybko!”. Zerwałem się i ruszyłem przez ziemniaki do najbliższej dziury w płocie, pewny, że za chwilę padnie strzał. Żołnierz rzeczywiście strzelił, lecz w górę, co zrozumiałem już w biegu, choć się nie odwróciłem”.
Fragment książki
„Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego”
