Opis
„Czerwone ślady na czarnym” – zbiór opowiadań, który zyskał uznanie krytyków na całym świecie. Iryna Ciłyk, tworzy poruszające historie o codziennym życiu, pełne nadziei, humoru i nieoczekiwanych emocji.
„Gdy przed dziesięciu laty zbiór Czerwone ślady na czarnym ujrzał światło dzienne, krytyka błyskawicznie ochrzciła autorkę mianem „ukraińskiej Alice Munro”. Swoją książką Iryna Ciłyk tchnęła nowe życie w, zdawało się, wymierający już w Ukrainie gatunek opowiadania, a tezą wygłoszoną w jednym z ówczesnych wywiadów – że znacznie ciekawiej pisze się o innych niż o sobie, choć zrozumiała to dopiero po trzydziestce – udowodniła, że ukraińską kulturę zasiliło pokolenie nowej dojrzałości artystycznej (moje było daleko bardziej infantylne!). Bohater(k)ami Ciłyk są tak zwani mali ludzie, w różnym stopniu dotknięci bezradnością w zmaganiach z dramatem egzystencji; jakimś cudem autorce udaje się jednak utrzymać czytelnika w przekonaniu, że ów dramat nigdy nie jest całkiem pozbawiony sensu i że – jak wołaliśmy na wszystkich naszych Majdanach – miłość zwycięży! Właśnie ten posmak jest najważniejszym wyznacznikiem dobrej literatury”.
Oksana Zabużko
Iryna Ciłyk (ur. 1982 w Kijowie) – poetka, prozaiczka i reżyserka. Członkini Europejskiej Akademii Filmowej oraz ukraińskiego PEN Clubu. Współtworzyła Niewidzialny batalion – dokumentalną antologię filmową o żołnierkach walczących na froncie w Donbasie. Za pełnometrażowy dokument Ziemia jest niebieska jak pomarańcza otrzymała nagrodę reżyserską na festiwalu Sundance (2020) i Nagrodę im. Tarasa Szewczenki (2023). W 2022 roku miała premierę pierwsza pełnometrażowa fabuła autorstwa Ciłyk– Rock. Paper. Grenade, na motywach powieści Artema Czecha. Na swoim koncie literackim ma tomiki poetyckie, książki prozatorskie oraz publikacje dla dzieci. W Polsce była dotychczas kojarzona jako poetka, jej wiersze ukazały się w antologiach, czasopismach i oddzielnym tomiku Głębia ostrości i inne wiersze (2023). Jej teksty prozatorskie zasiliły antologię Wojna 2022. Eseje, wiersze, dzienniki (2023).
Katarzyna Fiszer – studiowała filologię polską i ukraińską na Uniwersyteсie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Absolwentka programu mentoringowego Translatorium oraz Polsko-Ukraińskiej Szkoły Przekładu Słowa na Słowa. Jako tłumaczka regularnie współpracuje z magazynem Dwutygodnik.com.
Wydanie książki zostało dofinansowane w ramach programu Translate Ukraine
