Opis
Zbiór poniższy powstał w efekcie wielu rozmów i dyskusji, jakie odbyliśmy z Alaksandrem Milinkievičem i jego współpracownikami w okresie ostatnich trzech lat, po wyborach prezydenckich wiosną 2006 roku, do późnej jesieni 2008. Doszliśmy do wniosku, że w Białorusi dojrzała potrzeba wypracowania „europejskiej strategii”, która nie byłaby jednorazowym aktem sprzeciwu wobec władzy białoruskiej, nie stanowiłaby kolejnej formy opozycyjnej aktywności, ale wyprzedzała zdarzenia i problemy, które społeczeństwo białoruskie może przed sobą dostrzec, spoglądając ku zjednoczonej Europie. Blisko połowa obywateli Białorusi odwiedza kraje Unii Europejskiej, wielu się uczy i pracuje na Zachodzie. Badania socjologiczne pokazują coraz wyraźniej proeuropejską orientację tego społeczeństwa. Białoruska gospodarka jest coraz silniej związana z rynkiem unijnym, a poprzez najbliższe państwa sąsiedzkie — Polskę, Litwę i Łotwę — podlega zbliżonym formom procesów globalizacyjnych. Coraz wyraźniej widać, że współpraca na linii Bruksela — Mińsk staje się dominantą relacji zagranicznych Białorusi i musi być brana pod uwagę zarówno przez tamtejsze władze, jak też przez polityczne i gospodarcze instytucje zjednoczonej Europy.
