Description
Małą Leelo rozpiera energia, a w główce wciąż rodzą się nowe pomysły. Chodzi z rybakami nad rzekę i śpiewa z nimi rubaszne piosenki, jeździ drezyną w tartaku, często boli ją brzuszek, w nocy moczy się ze strachu na widok czarnych panów, dokazuje z psami, bawi się w deportacje, z wózka dla lalek robi wspaniały wagon bydlęcy, już potrafi czytać pisane litery i czeka na powrót mamy. Zwyczajne dzieciństwo w stalinowskim reżimie, wśród kochającej rodziny.
Druga część przygód małej towarzyszki bawi i wzrusza równie mocno jak pierwsza, a pozwala zrozumieć jeszcze więcej!
***
Przybiegłam do szkoły w chwili, gdy pani w żakiecie wychodziła z budynku w towarzystwie taty. Ruszyła do beżowego samochodu. Tata spojrzał na mnie i przybrał minę co-się-mówi-na-powitanie, toteż jeszcze raz wybąkałam do pani z dużym podbródkiem ciche „dzień dobry”.
– Dzień dobry ponownie! – Jej głos brzmiał teraz o wiele słodziej niż poprzednio. – To wasza córka, towarzyszu Tungal, prawda? Grzeczna dziewczynka! Jak masz na imię?
A cóż to? Czyżby ta ciocia sądziła, że od naszego ostatniego spotkania zmieniłam imię? Jakoś niezręcznie było znowu trelować Leelo, ale nic mądrzejszego nie przyszło mi do głowy. Po co dorośli pytają dzieci o imiona, skoro i tak ich nie zapamiętują?
– Towarzyszka Leelo – odpowiedziałam, czując na sobie ponaglający wzrok taty. Zawsze to jakieś urozmaicenie. – A jak ty masz na imię, towarzyszko? – Starałam się podtrzymać konwersację.
– Ha, ha, ha! – Ciocia w żakiecie pokazała rząd zębów, błyszczał wśród nich jeden złoty. – Macie bardzo zabawną córkę, towarzyszu Tungal! Poradzi sobie w każdej sytuacji, proszę mi wierzyć!
(fragment książki)
LEELO TUNGAL (ur. 1947) – estońska pisarka, poetka i publicystka. Wydała kilkadziesiąt powieści dla dzieci i młodzieży oraz tomików wierszy, pisała i tłumaczyła (głównie z języków fińskiego i rosyjskiego) przedstawienia kukiełkowe, słuchowiska, libretta operowe, teksty piosenek, zbiory anegdot, podręczniki. Była dyrektorką w Estońskim Państwowym Teatrze Lalek, redaktorką naczelną czasopisma dla dzieci „Hea Laps”, redaktorką działu kultury dziennika „Eesti Maa”. Laureatka wielu nagród w dziedzinie literatury dziecięcej. W 2005 roku została uhonorowana jednym z najwyższych odznaczeń państwowych Republiki Estońskiej — Orderem Białej Gwiazdy IV klasy.
MARTA PERLIKIEWICZ (ur. 1976) – germanistka, tłumaczka. Przełożyła autobiograficzną powieść „Mała towarzyszka i dorośli” Leelo Tungal, tomiki opowiadań „Planeta pożeraczy serc” Kristiiny Ehin i „Najprzyjemniejsza chwila dnia” Piret Raud, książkę dla dzieci „Piia Pierniczek się wprowadza” Kairi Look. Mieszka w Tartu.
Tytuł oryginału: Samet ja saepuru ehk Seltsimees laps ja kirjatähed
Tłumaczenie: Marta Perlikiewicz
Redakcja: Magdalena Jankowska
Korekta: Patrycjusz Pilawski
Skład: Daniel Malak
Projekt okładki: Jakub Kamiński
Redaktor prowadzący: Laurynas Vaičiūnas
