Laureatką tegorocznej Nagrody Jana Nowaka-Jeziorańskiego została Hanna Suchocka, była premier (1992–1993) i ambasador RP przy Stolicy Apostolskiej (2001–2013).
Urodzona w 1946 r. w Pleszewie. Drogę naukową rozpoczęła na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W połowie lat 70. uzyskała tam stopień doktora nauk prawnych. Następnie związana z Instytutem Nauk Prawnych PAN, Instytutem Maxa Plancka w Heidelbergu, Uniwersytetem Georgetown, Katolickim Uniwersytetem Lubelskim, Krajową Szkołą Administracji Publicznej. W 2015 r. uzyskała stopień doktora habilitowanego na swojej alma mater, gdzie do 2018 r. kierowała Katedrą Prawa Konstytucyjnego. Droga polityczna Hanny Suchockiej wiodła przez lokalne, regionalne, a później krajowe struktury Stronnictwa Demokratycznego. Wybory parlamentarne w 1980 r., w których startowała z ramienia SD, zapewniły jej miejsce w Sejmie PRL VIII kadencji. Głos sprzeciwu wobec delegalizacji NSZZ „Solidarność”, za który została zawieszona w prawach członka partii, oraz wiele innych, mniej lub bardziej znaczących incydentów przesądziły o jej odejściu z ugrupowania.
Po 1989 r. kandydowała do Sejmu z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”, Unii Demokratycznej, a następnie Unii Wolności. W 1992 r., powierzono jej misję sformowania rządu. Była pierwszą kobietą w historii RP piastującą urząd premiera. Kilka lat później została ministrem sprawiedliwości (w rządzie Jerzego Buzka). Od 2001 r. reprezentowała RP przy Stolicy Apostolskiej. Przez prawie trzy dekady była członkiem Europejskiej Komisji na Rzecz Demokracji przez Prawo, a w 2016 r. objęła jej honorowe przewodnictwo.
Niezależnie od tego, jak ważną funkcję pełniła i wciąż pełni w polskim życiu politycznym, społecznym i naukowym, Hanna Suchocka pozostaje wielką damą stanu, wspaniałym i szlachetnym człowiekiem, otwartym na poszukiwanie wspólnego dobra i kochającym zwierzęta.
Nagrodę Jana Nowaka-Jeziorańskiego zainicjował założyciel Kolegium Europy Wschodniej w 2003 roku. Rok później jej pierwszym laureatem został Tadeusz Mazowiecki. Ideą Nagrody jest honorowanie osób lub instytucji, których aktywność – kulturalna, polityczna, społeczna, naukowa – odznacza się: myśleniem w kategoriach wspólnotowych, otwarciem na dialog i porozumienie, promowaniem działań wspierających formowanie i rozwój społeczeństwa obywatelskiego w Europie Wschodniej oraz znaczący wkład w budowanie podwalin III RP. „My nie do końca odrobiliśmy lekcję rozumienia – przyznała Hanna Suchocka – czym jest dobro wspólne. Zapisaliśmy to w konstytucji, zdefiniowaliśmy nasze państwo jako Rzeczpospolitą Polską, która jest dobrem wspólnym, ale cały czas nie potrafimy zidentyfikować się do końca z tym pojęciem, zrozumieć go. To jest lekcja, którą mamy wciąż do odrobienia” („Rzeczpospolita”, 5 czerwca 2020).
Fundatorami Nagrody są miasto Wrocław, Uniwersytet Wrocławski, Zakład Narodowy im. Ossolińskich oraz Kolegium Europy Wschodniej. Ceremonia wręczenia Nagrody odbywa się zwyczajowo 4 czerwca, w rocznicę wyborów czerwcowych. Niestety, uwarunkowania epidemiczne zmusiły nas do przesunięcia tegorocznej uroczystości na inny termin.
