0,00 PLN

Brak produktów w koszyku.

sobota, 23 września, 2023
0,00 PLN

Brak produktów w koszyku.

Wesprzyj KEW
swoim 1,5% podatku,
nasz numer
KRS 0000013264

Rozlicz PIT Online z PITax.pl dla OPP.
Projekt realizujemy we współpracy z IWOP.
0,00 PLN

Brak produktów w koszyku.

Strona głównaAktualnościLitwini na Syberii. Rozmowa 11 grudnia w Warszawie

Litwini na Syberii. Rozmowa 11 grudnia w Warszawie

syberia2Wraz z Ambasadą Republiki Litewskiej i Instytutem Pamięci Narodowej zapraszamy na prezentację najważniejszych w kulturze litewskiej,  syberyjskich wspomnień Dalii Grinkeviciute (1927-1987) „Litwini nad Morzem Łaptiewów”. Spotkanie odbędzie się 11 grudnia 2019r. o godz. 17:00 w Przystanku Historia przy ul. Marszałkowskiej 21/25 w Warszawie.
Na spotkaniu udział wezmą:  Prezes Instytut Pamięci Narodowej dr Jarosław Szarek, prof. Piotr Niwiński,  dr Arūnas Bubnys z Centrum Badania Ludobójstwa i Ruchu Oporu Mieszkańców Litwy i tłumacz książki dr Kamil Pecela.   Dyskusję moderować będzie Adam Hlebowicz, a słowo wstępne wygłosi JE Eduardas  Borisovas – Ambasador Republiki Litewskiej w Polsce.
Uprzejmie prosimy o potwierdzenie obecności: https://evenea.pl/event/litwini/ lub https://www.facebook.com/events/2496152710712556/
O książce:
W dramatycznych przeżyciach Dalii Grinkevičiūtė Litwini rozpoznają własny los,  a jej postawa uznawana jest za
wzór postępowania na czas zarazy.  Dlatego jej książka „Litwini nad Morzem Łaptiewów”  poczytywana  za skarb
litewskiej literatury XX wieku,  tekst formacyjny  i jedna z najważniejszych pozycji w lekturach  litewskich szkół.
„Jakuck. Każą nam wysiąść i wynieść wszystkie rzeczy, ponieważ będą dezynfekowali barkę, nas zaś pędzą do łaźni.
Chorym każą zostać – przewiozą ich do miasta, do szpitali. Mamusia jest chora i możemy zostać w mieście,
ale wszyscy troje nie chcemy oddzielać się od naszego wagonu, więc milczymy. Późno w nocy przenosimy się z powrotem.
Barka stoi na środku rzeki. Obok przepływa dwupiętrowy parowiec „Piatiletka”. Z okien rozchodzi się światło, słychać muzykę, chłodny wiatr rozwiewa mi włosy. Oczami pożeram ten cudownie piękny parowiec i budzi się we mnie pragnienie pięknego życia.  Są wolni ludzie, którzy kursują takimi parowcami, jest zatem, zdaje się, wolne, piękne życie.  Czuję w sobie rodzącą się zaciekłość, siłę, pragnienie życia, walki z nim i zwycięstwa.  Pragnienie chwycenia go za pysk, żebym to ja mogła je okiełznać, zamiast żeby ono rzucało mną. Jeszcze pożyjemy, Dalia, jeszcze powalczymy. Będziemy walczyć z tym okrutnym wrogiem – życiem – i się nie poddamy. To nic, że mam zaledwie piętnaście lat”.
-fragment książki.

POWIĄZANE ARTYKUŁY

POPULARNE